တရားဘယ္မွာ ရွိလဲဆုိတာ သိမွ တရားဘယ္မွာ ရွာရမလဲဆုိတာ သိမယ္။ တရားဆုိတာ ခႏၶာထဲမွာ ရွိတယ္။ ဒီေတာ့ ခႏၶာထဲ ရွာရလိမ့္မယ္ေပါ့။ ခႏၶာထဲမွာ ရွိတာသိလုိ႔ ခႏၶာထဲမွာ ၾကည့္လုိက္ရင္ ခႏၶာထဲမွာ တရားေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားရွာခ်င္တယ္ဆုိရင္ ဟုိဟုိဒီဒီ ေျပးလႊားေနမယ့္အစား ခႏၶာထဲမွာ ၾကည့္၊ ခႏၶာထဲမွာ ရွာပါလုိ႔ အေျဖေပးလုိက္ပါတယ္။
ခႏၶာထဲမွာ ရွာဆုိတာ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးကုိ ေစာင့္ၾကည့္ရတာပါပဲ။ ေစာင့္ၿပီးေတာ့ အသက္ကေလး မွန္မွန္႐ွဴၿပီးၾကည့္ပါ။ အာ႐ံုေတြ တုိက္ခ်င္ရာက တုိက္ၿပီးေတာ့ ေပၚခ်င္ရာစိတ္ေတြ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ ဒီလုိေပၚလာတဲ့စိတ္ကေလးေတြကုိ ေစာင့္ၿပီးၾကည့္ေပးရမယ္။ မ်က္လံုးဖြင့္လုိက္ေတာ့ ျမင္စိတ္ကေလးေပၚလာတယ္။ ဒီျမင္စိတ္ကေလးဟာ အရင္ကတည္းက ေပၚေနတာလား အခုမွ ေပၚလာတာလားလုိ႔ ေစာင့္ၾကည့္ သတိထားၾကည့္ ၀ီရိယစုိက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဒီျမင္စိတ္ကေလးဟာ အခုမွ အာ႐ံုတုိက္လုိ႔ေပၚလာတာ။ အခုမွေပၚလာတဲ့စိတ္ဟာ ေပၚဆဲစိတ္ေလးပါပဲ၊ ပစၥဳပၸန္စိတ္ကေလးပါပဲ။ ဒီစိတ္ကေလးေပၚတာနဲ႔ သတိ သမာဓိ ပညာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းလုိက္ပါ။ ျမင္စိတ္ကေလးေပၚၿပီး ျမင္စိတ္ကေလး မရွိေတာ့ဘူးဆုိတာ ခ်က္ခ်င္း သိလုိက္ပါ။ ျမင္စိတ္ေပၚရင္ အဲဒီျမင္စိတ္ကေလးကို သတိ ပညာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းလုိက္ေပးလုိက္။ လုိက္လုိက္တဲ့အခါမွာ ျမင္စိတ္ကေလးက မရွိေတာ့ဘူး။ ေပၚလာတာကုိလဲ ေတြ႔၊ မရွိေတာ့တာကိုလဲ ေတြ႔လုိက္တယ္ဆုိရင္ ျမင္စိတ္ကေလးဟာ ျဖစ္ၿပီးပ်က္ရတဲ့တရားေလးပဲလုိ႔ ေစာင့္ေနတဲ့တရားက ျမင္တယ္။ ငါျမင္တာလားဆုိရင္ ငါျမင္တာမဟုတ္ဘူး၊ ျမင္စိတ္ကေလးကျမင္ၿပီး ျမင္စိတ္ကေလး ပ်က္သြားတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ျမင္စိတ္ကျဖစ္ပ်က္၊ ႐ႈတာက မဂ္လုိ႔ မွတ္လုိက္တာေပါ့။ ႐ႈတာက ၀ိပႆနာမဂ္ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါဟာ တရားပါပဲ။ ေပၚလာတဲ့တရား ျမင္စိတ္ကေလးကုိ ေစာင့္မၾကည့္ဘူးဆုိရင္ျဖင့္ ျမင္တာနဲ႔ လုိခ်င္တယ္၊ စြဲလန္းတယ္၊ အားထုတ္တယ္ဆုိတဲ့ တဏွာ ဥပါဒါန္ ကံေတြ လုိက္လာမယ္။ ဒီတရားသံုးခုဟာ ပစၥဳပၸန္အက်ိဳးတရားေတြပါပဲ။ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာကုိ ေပၚဆဲမ႐ႈမိလုိက္လုိ႔ ဆက္လာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြေပါ့။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အနာဂတ္ခႏၶာျဖစ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းေတြလဲ ျဖစ္လုိ႔ အနာဂတ္အေၾကာင္းတရားသံုးပါးလုိ႔လဲ ေခၚပါတယ္။ အနာဂတ္အေၾကာင္းေပၚရင္ အနာဂတ္အက်ိဳးျဖစ္တဲ့ ဇာတိ ဇရာ မရဏဆုိတဲ့ တရားသံုးခုကလဲ မလာပါနဲ႔လုိ႔ တားလုိ႔မရပါဘူး။ ျမင္စိတ္ေပၚရင္ ေပၚဆဲအခုိက္ေလး ေစာင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ တဏွာ ဥပါဒါန္ ကံေတြ မလာေတာ့ဘဲ ခ်ဳပ္သြားတယ္။ အနာဂတ္အေၾကာင္းသံုးခု ခ်ဳပ္သြားတယ္။ အနာဂတ္အေၾကာင္းသံုးခု ခ်ဳပ္သြားတဲ့အတြက္ ေသသည္၏အျခားမဲ႔၌ ဇာတိ ဇရာမရဏဆိုတဲ့ အနာဂတ္အက်ိဳးသံုးခု မလာေတာ့ဘဲခ်ဳပ္သြားတယ္။ ဒါဟာ ေစာင့္ၿပီး ႐ႈလုိက္ရျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြပါပဲ။ ဇာတိ ဇရာမရဏဆုိတာ ဒုကၡသစၥာသာျဖစ္တယ္။ ဒီဒုကၡသစၥာလာမွာစုိးလုိ႔ ျမင္စိတ္ေပၚရင္ ျမင္စိတ္ကုိ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးရပါတယ္။ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္လုိ႔ေပၚလာတဲ့ ျမင္စိတ္ကေလးဟာ အခုေပၚ အခုပ်က္။ ငါျမင္တာလဲ မဟုတ္ သူျမင္တာလဲ မဟုတ္၊ ျမင္စိတ္ကေလးက ျမင္ၿပီး ျမင္စိတ္ကေလး ပ်က္သြားတာ ေတြ႔လုိက္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ေပၚလာတဲ့ျမင္စိတ္ကေလးကို ငါလဲ မထင္နဲ႔၊ သူလဲ မထင္နဲ႔၊ အနိစၥသာထင္ေအာင္လုပ္လုိက္ပါ။ အနိစၥမုိ႔ အနိစၥလုိ႔ သိေအာင္လုပ္ေပးလုိက္တာပါပဲ။ ဒါျဖင့္ ျမင္စိတ္ေပၚရင္ ျမင္စိတ္ကုိ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ၊ မ႐ႈရင္ တဏွာဥပါဒါန္ ကံေတြလာမယ္။ ေသသည္၏အျခားမဲ့၌ ဇာတိ ဇရာမရဏေတြ ရမယ္။
အသံတစ္ခုခု ၾကားလုိက္ေတာ့ ၾကားစိတ္ကေလးေပၚမယ္။ ေပၚတဲ့ ၾကားစိတ္ကေလးကုိလဲ ေစာင့္ၾကည့္လုိက္ပါ၊ အခုေပၚ အခုေပ်ာက္သြားတာကုိ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ မ႐ႈလုိ႔ရွိရင္ ငါၾကားတယ္၊ ငါျမင္တယ္ဆုိၿပီး စိတ္မွာ ဒိ႒ိကပ္လာတယ္။ ႐ႈလုိက္တာနဲ႔ ငါၾကားတာမဟုတ္၊ ၾကားစိတ္က ၾကားၿပီး ၾကားစိတ္ကေလး ပ်က္သြားတာပဲဆုိတာ သိလုိက္ေတာ့ ၾကားစိတ္အေပၚမွာ ငါစြဲဒိ႒ိျပဳတ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေပၚသမွ်စိတ္ကုိ လုိက္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနတာသည္ ဒိ႒ိသတ္ေနတာပဲလုိ႔လဲ နားလည္ထားလုိက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ႏွာေခါင္းထဲ နံစိတ္ကေလးေပၚလာရင္လဲ ေပၚဆဲနံစိတ္ကေလးကုိ ေစာင့္ၾကည့္လုိက္ပါ။ ငါနံတာမဟုတ္၊ နံစိတ္က နံတာ၊ နံစိတ္ကေလးပဲ ပ်က္သြားတာလုိ႔ ႐ႈေနေတာ့ သိလာတယ္။ စားစိတ္ေလးေပၚလာေတာ့လဲ အရင္ကေပၚတာမဟုတ္ အခုမွေပၚလာတာပဲလုိ႔ သိလုိက္ပါ။ သိတဲ့အတုိင္း ဉာဏ္လုိက္လုိက္တဲ့အခါ စားစိတ္ကေလးကလဲ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ျပသြားပါလိမ့္မယ္။ အနိစၥသေဘာကုိ သူေျပာသြားပါလိမ့္မယ္။ စားစိတ္ကေလးက စားၿပီး စားစိတ္ကေလးပဲ ပ်က္သြားတာကို ရွင္းရွင္းျမင္ေအာင္ ၾကည့္လုိက္ပါ။ ငါစားတယ္လုိ႔ ထင္ေနရင္ေတာ့ ဒိ႒ိကပ္ေနမွာပါပဲ။ ႐ႈေနတဲ့အခါ ငါစားတာမဟုတ္ပါလားဆုိတာ သိေနေတာ့ ဒိ႒ိအလုိလုိ ေသေနတယ္။ ယားတဲ့ နာတဲ့စိတ္ေလးေတြ ေပၚလာရင္လဲ အရင္ကေပၚေနတဲ့စိတ္မဟုတ္၊ အခုမွ ေပၚလာတဲ့စိတ္ကေလးျဖစ္တယ္၊ ငါယားေနတာမဟုတ္ ယားစိတ္ကေလးက ယားေနတာ၊ ယားစိတ္ကေလးပဲ ပ်က္သြားတာဆုိတာ ေစာင့္ၾကည့္ေနရင္ သိတယ္၊ သိေနရင္ ဒိ႒ိျပဳတ္ေနတယ္။ အခု ေပၚသမွ်စိတ္ေတြလုိက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၿမဲတဲ့စိတ္ တစ္လံုးမွ မေတြ႔ရပါဘူး။ ျဖစ္ၿပီးပ်က္၊ ေပၚၿပီး ေပ်ာက္သြားၾကတဲ့စိတ္ေတြခ်ည္းပဲ ေတြ႔ရတယ္။ ဒီေတာ့ ေပၚသမွ်စိတ္ေတြဟာ ျဖစ္ပ်က္ပဲ၊ ျဖစ္ပ်က္ဟာ ဒုကၡသစၥာသာျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ေပၚမွာ ခ်မ္းသာတဲ့စိတ္ကေလးေပၚလဲ ေစာင့္သာၾကည့္လုိက္၊ ဒီစိတ္ကေလးဟာ အခုမွေပၚလာၿပီး အခုပဲ ပ်က္သြားတာေတြ႔ရမယ္။ ဥပမာ- ေလေလးတုိက္လာလုိ႔ ေအးခ်မ္းတဲ့စိတ္ကေလး ေပၚလာတယ္။ ဒီစိတ္ကေလးဟာ အရင္က ရွိႏွင့္ေနတဲ့စိတ္မဟုတ္ပါဘူး။ အခုမွ ေလနဲ႔ ကုိယ္နဲ႔ေတြ႔ထိလုိ႔ ေပၚလာတဲ့စိတ္ကေလး။ ဒီစိတ္ကေလးကလဲ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မရွိေတာ့ဘဲ ပ်က္သြားတာပဲ။ ၿမဲတည္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ငါေအးေနတာလဲ မဟုတ္၊ သူေအးေနတာလဲ မဟုတ္၊ ေအးစိတ္ကေလး ခ်မ္းသာစိတ္ကေလး ေကာင္းစိတ္ကေလးက ေအးေနတာပဲဆုိတာ သိလာမယ္။ ဒီစိတ္ကေလးပဲ ပ်က္သြားတယ္ဆုိတာ ျမင္လာမယ္။ ဒီလုိျမင္ေနတဲ့အခုိက္ ဒိ႒ိမကပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီစိတ္အေပၚမွာ သာယာတဲ့ တဏွာ ဥပါဒါန္ ကံေတြလဲ မလုိက္ေတာ့ဘူး။ အနာဂတ္အေၾကာင္း သံုးပါး ျပတ္တယ္။ အေၾကာင္းျပတ္ရင္ အက်ိဳးတရားေတြျဖစ္တဲ့ ဇာတိ ဇရာမရဏဆုိတဲ့ ေနာင္ခႏၶာလဲ ျပတ္တယ္။
ေလာဘစိတ္ကေလးေပၚလာရင္လဲ သတိထားၿပီး စုိက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေလာဘဟာ ေလာဘအတုိင္း ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားတယ္။ ဥပါဒါန္ ကံဘက္ မကူးႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေလာဘစိတ္လာလဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးလုိက္ပါ။ ေဒါသစိတ္ေလး ေပၚလာလဲ ျဖစ္ပ်က္ ႐ႈေပးလုိက္ေတာ့ ေဒါသက ျဖစ္ပ်က္၊ ႐ႈတာက မဂ္ျဖစ္သြားတယ္။ စိတ္ထဲမွာ သံသယစိတ္ ၀ိစိကိစၧာလာရင္လဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ။ ပ်ံ႕လြင့္တဲ့စိတ္လာရင္လဲ အနိစၥပဲလုိ႔ ျမင္ေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္။ မလုိခ်င္တဲ့ အေလာဘစိတ္ကေလး လာရင္လဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးပါ။ ေမတၱာပုိ႔လုိတဲ့ အေဒါသစိတ္ကေလးေပၚလာရင္လဲ ျဖစ္ပ်က္သာ ႐ႈေပးပါ။ ၿခံဳေျပာလုိက္မယ္။ ေပၚရာစိတ္ကုိပဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးလုိက္ပါ။ ဘယ္စိတ္မွ ႐ႈစရာမထင္ရွားဘူးဆုိရင္ သက္ေစာင့္စိတ္ကေလးကုိပဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးပါ။ သက္ေစာင့္စိတ္ဆုိတာ အိမ္သည္စိတ္လုိ႔လဲ ေခၚတယ္။ ေလကုိ အျပင္ထုတ္တဲ့စိတ္ ေလကုိ အတြင္း ႐ွဴသြင္းတဲ့စိတ္ပါပဲ။ ထြက္စိတ္ ၀င္စိတ္လုိ႔ အလြယ္မွတ္လုိက္ေပါ့။ ေလကုိထြက္ေအာင္လုပ္တဲ့စိတ္ကေလးနဲ႔ ေလကို အတြင္း၀င္ေအာင္လုပ္တဲ့စိတ္ကေလးကို မွန္းၿပီး ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးေနလုိက္ပါ။ ေပၚရာစိတ္ကုိ အကုန္သာ လုိက္႐ႈေနလုိက္ရင္ စိတ္ကို ႐ႈနည္း ပုိင္သြားတာပါပဲ။ ဒီလုိ ေပၚသမွ် စိတ္ကုိ ႐ႈေနတာကို စိတၱာႏုပႆနာလုိ႔ေခၚပါတယ္။ ဒီလုိ စိတ္ကုိ ႐ႈေတာ့ ေပၚသမွ်စိတ္က မတည္ၿမဲဘဲ ပ်က္ပ်က္ျပသြားတာ ေတြ႔ေနရလုိ႔ စိတ္ဟာ အနိစၥပဲဆုိတာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လာႏုိင္မယ္။ ငါ့စိတ္လုိ႔ အထင္လဲ ေပ်ာက္ေတာ့ အတၱဒိ႒ိေတြ၊ နိစၥဒိ႒ိေတြ ကြာသြားလုိ႔ ဒိ႒ိအျမန္ကြာခ်င္တယ္ဆုိရင္ ေပၚသမွ်စိတ္ကုိသာ လုိက္ၿပီး ၾကည့္ေပးေနပါ။ ကုိယ့္ခႏၶာမွာ ေပၚတဲ့စိတ္တုိင္းဟာ ေပၚၿပီး ပ်က္ပ်က္ျပသြားပါလိမ့္မယ္။ ေပၚၿပီးပ်က္ရတယ္ဆုိတာ မၿမဲလို႔ ပ်က္ရတာပဲဆုိတဲ့အသိဉာဏ္ လုိက္လာပါလိမ့္မယ္။ မၿမဲတဲ့စိတ္ေပၚၿပီး မၿမဲတဲ့စိတ္ကေလးပဲ ပ်က္သြားတာကုိ သိလုိက္ပါလိမ့္မယ္။ မၿမဲတဲ့အနိစၥသေဘာမွန္ကုိ သိေနခုိက္မွာ ၿမဲတယ္ထင္ေနတဲ့ နိစၥဒိ႒ိ၊ ငါ့စိတ္လုိ႔ထင္ေနတဲ့ အတၱဒိ႒ိေတြ ကြာကြာသြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ ခႏၶာကုိယ္ကို ေစာင့္ၾကည့္လုိ႔ ေပၚလာတဲ့တရားပါပဲ။ ခႏၶာထဲမွာ ရွိေနတဲ့တရားကုိ ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္လုိ႔ ေတြ႔လုိက္ရတဲ့ တရားပါပဲ။ မ႐ႈရင္ ေပၚတဲ့စိတ္ေနာက္က တဏွာ ဥပါဒါန္ကံေတြလုိက္မယ္။ အနာဂတ္အေၾကာင္း ေနာင္ခႏၶာရေၾကာင္းတရားေတြ လာမယ္။ ဒါဆုိ ေနာင္ခႏၶာဒုကၡသစၥာအက်ိဳးတရားကုိလဲ မလုိခ်င္လုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ေပၚသမွ်စိတ္ကုိ ေပၚဆဲအခုိက္မွာ မလြတ္တမ္း႐ႈေပးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အနာဂတ္အေၾကာင္းေတြလဲ ျပတ္၊ အနာဂတ္ခႏၶာေတြလဲ မလာႏုိင္ေတာ့ေအာင္ ေနာင္ခႏၶာေတြကို ႐ႈတဲ့ဉာဏ္က ျဖတ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာ႐ႈေနတာသည္ ေနာင္ခႏၶာအစဥ္ကုိ ျဖတ္ေနတာပါပဲ။ ေနာင္ခႏၶာသည္ ဒုကၡသစၥာမုိ႔ အက်ိဳးဒုကၡသစၥာကုိ ျဖတ္ေပးေနတာဟာ ၀ိပႆနာပါပဲ။
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ
ခႏၶာထဲမွာ ရွာဆုိတာ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးကုိ ေစာင့္ၾကည့္ရတာပါပဲ။ ေစာင့္ၿပီးေတာ့ အသက္ကေလး မွန္မွန္႐ွဴၿပီးၾကည့္ပါ။ အာ႐ံုေတြ တုိက္ခ်င္ရာက တုိက္ၿပီးေတာ့ ေပၚခ်င္ရာစိတ္ေတြ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ ဒီလုိေပၚလာတဲ့စိတ္ကေလးေတြကုိ ေစာင့္ၿပီးၾကည့္ေပးရမယ္။ မ်က္လံုးဖြင့္လုိက္ေတာ့ ျမင္စိတ္ကေလးေပၚလာတယ္။ ဒီျမင္စိတ္ကေလးဟာ အရင္ကတည္းက ေပၚေနတာလား အခုမွ ေပၚလာတာလားလုိ႔ ေစာင့္ၾကည့္ သတိထားၾကည့္ ၀ီရိယစုိက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဒီျမင္စိတ္ကေလးဟာ အခုမွ အာ႐ံုတုိက္လုိ႔ေပၚလာတာ။ အခုမွေပၚလာတဲ့စိတ္ဟာ ေပၚဆဲစိတ္ေလးပါပဲ၊ ပစၥဳပၸန္စိတ္ကေလးပါပဲ။ ဒီစိတ္ကေလးေပၚတာနဲ႔ သတိ သမာဓိ ပညာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းလုိက္ပါ။ ျမင္စိတ္ကေလးေပၚၿပီး ျမင္စိတ္ကေလး မရွိေတာ့ဘူးဆုိတာ ခ်က္ခ်င္း သိလုိက္ပါ။ ျမင္စိတ္ေပၚရင္ အဲဒီျမင္စိတ္ကေလးကို သတိ ပညာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းလုိက္ေပးလုိက္။ လုိက္လုိက္တဲ့အခါမွာ ျမင္စိတ္ကေလးက မရွိေတာ့ဘူး။ ေပၚလာတာကုိလဲ ေတြ႔၊ မရွိေတာ့တာကိုလဲ ေတြ႔လုိက္တယ္ဆုိရင္ ျမင္စိတ္ကေလးဟာ ျဖစ္ၿပီးပ်က္ရတဲ့တရားေလးပဲလုိ႔ ေစာင့္ေနတဲ့တရားက ျမင္တယ္။ ငါျမင္တာလားဆုိရင္ ငါျမင္တာမဟုတ္ဘူး၊ ျမင္စိတ္ကေလးကျမင္ၿပီး ျမင္စိတ္ကေလး ပ်က္သြားတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ျမင္စိတ္ကျဖစ္ပ်က္၊ ႐ႈတာက မဂ္လုိ႔ မွတ္လုိက္တာေပါ့။ ႐ႈတာက ၀ိပႆနာမဂ္ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါဟာ တရားပါပဲ။ ေပၚလာတဲ့တရား ျမင္စိတ္ကေလးကုိ ေစာင့္မၾကည့္ဘူးဆုိရင္ျဖင့္ ျမင္တာနဲ႔ လုိခ်င္တယ္၊ စြဲလန္းတယ္၊ အားထုတ္တယ္ဆုိတဲ့ တဏွာ ဥပါဒါန္ ကံေတြ လုိက္လာမယ္။ ဒီတရားသံုးခုဟာ ပစၥဳပၸန္အက်ိဳးတရားေတြပါပဲ။ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာကုိ ေပၚဆဲမ႐ႈမိလုိက္လုိ႔ ဆက္လာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြေပါ့။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အနာဂတ္ခႏၶာျဖစ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းေတြလဲ ျဖစ္လုိ႔ အနာဂတ္အေၾကာင္းတရားသံုးပါးလုိ႔လဲ ေခၚပါတယ္။ အနာဂတ္အေၾကာင္းေပၚရင္ အနာဂတ္အက်ိဳးျဖစ္တဲ့ ဇာတိ ဇရာ မရဏဆုိတဲ့ တရားသံုးခုကလဲ မလာပါနဲ႔လုိ႔ တားလုိ႔မရပါဘူး။ ျမင္စိတ္ေပၚရင္ ေပၚဆဲအခုိက္ေလး ေစာင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ တဏွာ ဥပါဒါန္ ကံေတြ မလာေတာ့ဘဲ ခ်ဳပ္သြားတယ္။ အနာဂတ္အေၾကာင္းသံုးခု ခ်ဳပ္သြားတယ္။ အနာဂတ္အေၾကာင္းသံုးခု ခ်ဳပ္သြားတဲ့အတြက္ ေသသည္၏အျခားမဲ႔၌ ဇာတိ ဇရာမရဏဆိုတဲ့ အနာဂတ္အက်ိဳးသံုးခု မလာေတာ့ဘဲခ်ဳပ္သြားတယ္။ ဒါဟာ ေစာင့္ၿပီး ႐ႈလုိက္ရျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြပါပဲ။ ဇာတိ ဇရာမရဏဆုိတာ ဒုကၡသစၥာသာျဖစ္တယ္။ ဒီဒုကၡသစၥာလာမွာစုိးလုိ႔ ျမင္စိတ္ေပၚရင္ ျမင္စိတ္ကုိ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးရပါတယ္။ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္လုိ႔ေပၚလာတဲ့ ျမင္စိတ္ကေလးဟာ အခုေပၚ အခုပ်က္။ ငါျမင္တာလဲ မဟုတ္ သူျမင္တာလဲ မဟုတ္၊ ျမင္စိတ္ကေလးက ျမင္ၿပီး ျမင္စိတ္ကေလး ပ်က္သြားတာ ေတြ႔လုိက္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ေပၚလာတဲ့ျမင္စိတ္ကေလးကို ငါလဲ မထင္နဲ႔၊ သူလဲ မထင္နဲ႔၊ အနိစၥသာထင္ေအာင္လုပ္လုိက္ပါ။ အနိစၥမုိ႔ အနိစၥလုိ႔ သိေအာင္လုပ္ေပးလုိက္တာပါပဲ။ ဒါျဖင့္ ျမင္စိတ္ေပၚရင္ ျမင္စိတ္ကုိ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ၊ မ႐ႈရင္ တဏွာဥပါဒါန္ ကံေတြလာမယ္။ ေသသည္၏အျခားမဲ့၌ ဇာတိ ဇရာမရဏေတြ ရမယ္။
အသံတစ္ခုခု ၾကားလုိက္ေတာ့ ၾကားစိတ္ကေလးေပၚမယ္။ ေပၚတဲ့ ၾကားစိတ္ကေလးကုိလဲ ေစာင့္ၾကည့္လုိက္ပါ၊ အခုေပၚ အခုေပ်ာက္သြားတာကုိ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ မ႐ႈလုိ႔ရွိရင္ ငါၾကားတယ္၊ ငါျမင္တယ္ဆုိၿပီး စိတ္မွာ ဒိ႒ိကပ္လာတယ္။ ႐ႈလုိက္တာနဲ႔ ငါၾကားတာမဟုတ္၊ ၾကားစိတ္က ၾကားၿပီး ၾကားစိတ္ကေလး ပ်က္သြားတာပဲဆုိတာ သိလုိက္ေတာ့ ၾကားစိတ္အေပၚမွာ ငါစြဲဒိ႒ိျပဳတ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေပၚသမွ်စိတ္ကုိ လုိက္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနတာသည္ ဒိ႒ိသတ္ေနတာပဲလုိ႔လဲ နားလည္ထားလုိက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ႏွာေခါင္းထဲ နံစိတ္ကေလးေပၚလာရင္လဲ ေပၚဆဲနံစိတ္ကေလးကုိ ေစာင့္ၾကည့္လုိက္ပါ။ ငါနံတာမဟုတ္၊ နံစိတ္က နံတာ၊ နံစိတ္ကေလးပဲ ပ်က္သြားတာလုိ႔ ႐ႈေနေတာ့ သိလာတယ္။ စားစိတ္ေလးေပၚလာေတာ့လဲ အရင္ကေပၚတာမဟုတ္ အခုမွေပၚလာတာပဲလုိ႔ သိလုိက္ပါ။ သိတဲ့အတုိင္း ဉာဏ္လုိက္လုိက္တဲ့အခါ စားစိတ္ကေလးကလဲ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ျပသြားပါလိမ့္မယ္။ အနိစၥသေဘာကုိ သူေျပာသြားပါလိမ့္မယ္။ စားစိတ္ကေလးက စားၿပီး စားစိတ္ကေလးပဲ ပ်က္သြားတာကို ရွင္းရွင္းျမင္ေအာင္ ၾကည့္လုိက္ပါ။ ငါစားတယ္လုိ႔ ထင္ေနရင္ေတာ့ ဒိ႒ိကပ္ေနမွာပါပဲ။ ႐ႈေနတဲ့အခါ ငါစားတာမဟုတ္ပါလားဆုိတာ သိေနေတာ့ ဒိ႒ိအလုိလုိ ေသေနတယ္။ ယားတဲ့ နာတဲ့စိတ္ေလးေတြ ေပၚလာရင္လဲ အရင္ကေပၚေနတဲ့စိတ္မဟုတ္၊ အခုမွ ေပၚလာတဲ့စိတ္ကေလးျဖစ္တယ္၊ ငါယားေနတာမဟုတ္ ယားစိတ္ကေလးက ယားေနတာ၊ ယားစိတ္ကေလးပဲ ပ်က္သြားတာဆုိတာ ေစာင့္ၾကည့္ေနရင္ သိတယ္၊ သိေနရင္ ဒိ႒ိျပဳတ္ေနတယ္။ အခု ေပၚသမွ်စိတ္ေတြလုိက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၿမဲတဲ့စိတ္ တစ္လံုးမွ မေတြ႔ရပါဘူး။ ျဖစ္ၿပီးပ်က္၊ ေပၚၿပီး ေပ်ာက္သြားၾကတဲ့စိတ္ေတြခ်ည္းပဲ ေတြ႔ရတယ္။ ဒီေတာ့ ေပၚသမွ်စိတ္ေတြဟာ ျဖစ္ပ်က္ပဲ၊ ျဖစ္ပ်က္ဟာ ဒုကၡသစၥာသာျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ေပၚမွာ ခ်မ္းသာတဲ့စိတ္ကေလးေပၚလဲ ေစာင့္သာၾကည့္လုိက္၊ ဒီစိတ္ကေလးဟာ အခုမွေပၚလာၿပီး အခုပဲ ပ်က္သြားတာေတြ႔ရမယ္။ ဥပမာ- ေလေလးတုိက္လာလုိ႔ ေအးခ်မ္းတဲ့စိတ္ကေလး ေပၚလာတယ္။ ဒီစိတ္ကေလးဟာ အရင္က ရွိႏွင့္ေနတဲ့စိတ္မဟုတ္ပါဘူး။ အခုမွ ေလနဲ႔ ကုိယ္နဲ႔ေတြ႔ထိလုိ႔ ေပၚလာတဲ့စိတ္ကေလး။ ဒီစိတ္ကေလးကလဲ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မရွိေတာ့ဘဲ ပ်က္သြားတာပဲ။ ၿမဲတည္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ငါေအးေနတာလဲ မဟုတ္၊ သူေအးေနတာလဲ မဟုတ္၊ ေအးစိတ္ကေလး ခ်မ္းသာစိတ္ကေလး ေကာင္းစိတ္ကေလးက ေအးေနတာပဲဆုိတာ သိလာမယ္။ ဒီစိတ္ကေလးပဲ ပ်က္သြားတယ္ဆုိတာ ျမင္လာမယ္။ ဒီလုိျမင္ေနတဲ့အခုိက္ ဒိ႒ိမကပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီစိတ္အေပၚမွာ သာယာတဲ့ တဏွာ ဥပါဒါန္ ကံေတြလဲ မလုိက္ေတာ့ဘူး။ အနာဂတ္အေၾကာင္း သံုးပါး ျပတ္တယ္။ အေၾကာင္းျပတ္ရင္ အက်ိဳးတရားေတြျဖစ္တဲ့ ဇာတိ ဇရာမရဏဆုိတဲ့ ေနာင္ခႏၶာလဲ ျပတ္တယ္။
ေလာဘစိတ္ကေလးေပၚလာရင္လဲ သတိထားၿပီး စုိက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေလာဘဟာ ေလာဘအတုိင္း ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားတယ္။ ဥပါဒါန္ ကံဘက္ မကူးႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေလာဘစိတ္လာလဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးလုိက္ပါ။ ေဒါသစိတ္ေလး ေပၚလာလဲ ျဖစ္ပ်က္ ႐ႈေပးလုိက္ေတာ့ ေဒါသက ျဖစ္ပ်က္၊ ႐ႈတာက မဂ္ျဖစ္သြားတယ္။ စိတ္ထဲမွာ သံသယစိတ္ ၀ိစိကိစၧာလာရင္လဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ။ ပ်ံ႕လြင့္တဲ့စိတ္လာရင္လဲ အနိစၥပဲလုိ႔ ျမင္ေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္။ မလုိခ်င္တဲ့ အေလာဘစိတ္ကေလး လာရင္လဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးပါ။ ေမတၱာပုိ႔လုိတဲ့ အေဒါသစိတ္ကေလးေပၚလာရင္လဲ ျဖစ္ပ်က္သာ ႐ႈေပးပါ။ ၿခံဳေျပာလုိက္မယ္။ ေပၚရာစိတ္ကုိပဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးလုိက္ပါ။ ဘယ္စိတ္မွ ႐ႈစရာမထင္ရွားဘူးဆုိရင္ သက္ေစာင့္စိတ္ကေလးကုိပဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးပါ။ သက္ေစာင့္စိတ္ဆုိတာ အိမ္သည္စိတ္လုိ႔လဲ ေခၚတယ္။ ေလကုိ အျပင္ထုတ္တဲ့စိတ္ ေလကုိ အတြင္း ႐ွဴသြင္းတဲ့စိတ္ပါပဲ။ ထြက္စိတ္ ၀င္စိတ္လုိ႔ အလြယ္မွတ္လုိက္ေပါ့။ ေလကုိထြက္ေအာင္လုပ္တဲ့စိတ္ကေလးနဲ႔ ေလကို အတြင္း၀င္ေအာင္လုပ္တဲ့စိတ္ကေလးကို မွန္းၿပီး ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးေနလုိက္ပါ။ ေပၚရာစိတ္ကုိ အကုန္သာ လုိက္႐ႈေနလုိက္ရင္ စိတ္ကို ႐ႈနည္း ပုိင္သြားတာပါပဲ။ ဒီလုိ ေပၚသမွ် စိတ္ကုိ ႐ႈေနတာကို စိတၱာႏုပႆနာလုိ႔ေခၚပါတယ္။ ဒီလုိ စိတ္ကုိ ႐ႈေတာ့ ေပၚသမွ်စိတ္က မတည္ၿမဲဘဲ ပ်က္ပ်က္ျပသြားတာ ေတြ႔ေနရလုိ႔ စိတ္ဟာ အနိစၥပဲဆုိတာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လာႏုိင္မယ္။ ငါ့စိတ္လုိ႔ အထင္လဲ ေပ်ာက္ေတာ့ အတၱဒိ႒ိေတြ၊ နိစၥဒိ႒ိေတြ ကြာသြားလုိ႔ ဒိ႒ိအျမန္ကြာခ်င္တယ္ဆုိရင္ ေပၚသမွ်စိတ္ကုိသာ လုိက္ၿပီး ၾကည့္ေပးေနပါ။ ကုိယ့္ခႏၶာမွာ ေပၚတဲ့စိတ္တုိင္းဟာ ေပၚၿပီး ပ်က္ပ်က္ျပသြားပါလိမ့္မယ္။ ေပၚၿပီးပ်က္ရတယ္ဆုိတာ မၿမဲလို႔ ပ်က္ရတာပဲဆုိတဲ့အသိဉာဏ္ လုိက္လာပါလိမ့္မယ္။ မၿမဲတဲ့စိတ္ေပၚၿပီး မၿမဲတဲ့စိတ္ကေလးပဲ ပ်က္သြားတာကုိ သိလုိက္ပါလိမ့္မယ္။ မၿမဲတဲ့အနိစၥသေဘာမွန္ကုိ သိေနခုိက္မွာ ၿမဲတယ္ထင္ေနတဲ့ နိစၥဒိ႒ိ၊ ငါ့စိတ္လုိ႔ထင္ေနတဲ့ အတၱဒိ႒ိေတြ ကြာကြာသြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ ခႏၶာကုိယ္ကို ေစာင့္ၾကည့္လုိ႔ ေပၚလာတဲ့တရားပါပဲ။ ခႏၶာထဲမွာ ရွိေနတဲ့တရားကုိ ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္လုိ႔ ေတြ႔လုိက္ရတဲ့ တရားပါပဲ။ မ႐ႈရင္ ေပၚတဲ့စိတ္ေနာက္က တဏွာ ဥပါဒါန္ကံေတြလုိက္မယ္။ အနာဂတ္အေၾကာင္း ေနာင္ခႏၶာရေၾကာင္းတရားေတြ လာမယ္။ ဒါဆုိ ေနာင္ခႏၶာဒုကၡသစၥာအက်ိဳးတရားကုိလဲ မလုိခ်င္လုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ေပၚသမွ်စိတ္ကုိ ေပၚဆဲအခုိက္မွာ မလြတ္တမ္း႐ႈေပးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အနာဂတ္အေၾကာင္းေတြလဲ ျပတ္၊ အနာဂတ္ခႏၶာေတြလဲ မလာႏုိင္ေတာ့ေအာင္ ေနာင္ခႏၶာေတြကို ႐ႈတဲ့ဉာဏ္က ျဖတ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာ႐ႈေနတာသည္ ေနာင္ခႏၶာအစဥ္ကုိ ျဖတ္ေနတာပါပဲ။ ေနာင္ခႏၶာသည္ ဒုကၡသစၥာမုိ႔ အက်ိဳးဒုကၡသစၥာကုိ ျဖတ္ေပးေနတာဟာ ၀ိပႆနာပါပဲ။
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ
No comments:
Post a Comment