ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္မ်ားအနက္အဂရိယဆမာဂ်္-ဂုိဏ္း၀င္ဘာသာ၀င္တုိ့ယေန့ကာလတြင္"ယဂ်န္"ပုေဇာ္ပဲြမ်ားကုိ
ၿပဳလုပ္ရာ၌စႏၵကူးသစ္သားအေၿခာက္မ်ားႏွင့္မိးေမြႊးကာ ေထာပတ္၊ေကာက္ပဲသီးနွံမ်ားထည့္၍"ယဂ်န္"ပူေဇာ္
ပြဲမ်ားကုိခင္းက်င္းၿပဳလုပ္လာၿခင္း၏ဓေလ့သည္ထုိအခ်ိန္ကာလမွစ၍ေပၚေပါက္လာဟန္ရွိသည္။ဤသုိ့ေသာပူ
ေဇာ္ပြဲမ်ားသည္သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ့၏အက်ီဳးေက်းဇူးကုိေဆာင္ရြက္နုိင္စြမ္းရွိ္ေၾကာင္း
ထင္ရွားပါသည္။ရာဇဂီရ္ၿမီဳ့၌ ဇီ၀ကအမည္ရွိေသာ ဘုရင့္သမားေတာ္ၾကီးတစ္ဦးရွိခဲ့ဖူး၏။ထုိသမားေတာ္သည္
ခြဲစိတ္ကုသသည့္အတတ္ပညာတုိ့၌လည္းက်ြမ္းက်င္မွဴ့ရွိသည္။အဘယကုမာရမည္ရွိေသာမင္းသားတစ္ပါးသ
ည္ ဇီ၀ကအားေမြႊးၿမဴၾကည့္ရွဴ့ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္။ထုိဇီ၀ကသည္အသက္အရြယ္ငယ္စဥ္ကာလကတည္းက
အာယုေဗဒေဆး၀ါးကုသၿခင္းတုိ့၌က်ြမ္းက်င္မွဴ့ရရွိခဲ့ူတစ္ဦးၿဖစ္သည္။မာဂဓဘုရင္ဗိမၺိသာရသည္အခါသမယတ
စ္ခု၌လိပ္ေခါင္းေ၀ဒနာတခုကုိခံစားလာခဲ့ရာ-မိမိ၏အကူအညီၿဖင့္ဇီ၀ကအားနန္းေတာ္သုိ့ပင့္ေခၚကာမိမိခံစား
ေနရသည့္ေရာဂါေ၀ဒနာတုိ့ကုိပေပ်ာက္နုိင္ေအာင္ကုသေပးခဲ့ပါသည္။ကာလၾကာေညာင္းစြာခံစားခဲ့ရသည့္မင္း
ၾကီး၏လိပ္ေခါင္းေ၀ဒနာကုိဇီ၀ကသည္ လိမ္းေဆးသက္သက္ၿဖင့္အေဆာတလ်င္ေပ်ာက္ကင္းသြားေအာင္
ကုသေပးနုိင္သည္ကုိၿမင္ေတြ့ရ၍မင္းၾကီးသည္အမ်ီဳးသမီး-၅၀၀-တုိ့အင္အားၿဖင့္သာ ၀တ္ဆင္နုိင္သည့္အဖုိး
တန္ တန္ဆာပလာတုိ့ကုိဆုလာဒ္အၿဖစ္ဇီ၀ကအားေပးေတ္မူသည္။ထုိ့အၿပင္၎အားနန္းတြင္းသမားေတာ္
အၿဖစ္လဲခန့္အပ္ေတာ္မူေလသည္။မာဂဓတုိင္းအတြင္းေရာဂါေ၀ဒနာခံစားေနရသည့္ၿပည္သူတုိ့အားအခေၾကး
မယူဘဲ ေစတနာ၀န္ထမ္းသမားေတာ္အၿဖစ္ေဆးကုသရန္လည္းမိန့္ေတာ္မူခဲ့သည္။အခါသမယတစ္ခု၌ဗုဒၶသ
ည္နံနက္အာရုဏ္ဦးကာလ၌ရာဇဂီရ္ေတာင္တစ္လုံးေပၚရွိေက်ာင္းကုဋိေရွ့၌ စၾကၤံေလ်ွာက္လ်က္ရွိရာရန္ဘ
က္လည္းၿဖစ္၊ေဆြမ်ီဳးသားၿခင္းလည္းၿဖစ္သူ ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ေက်ာက္ခဲၾကီးတစ္လုံးကုိေတာင္ေပၚမွတြန္းခ်
ခဲ့သည္။လိမ့္က်လာေသာေက်ာက္းခဲလုံးၾကီးသည္ေတာင္ေစာင္းမ်ားႏွင့္တုိက္ကာ အစိတ္စိတ္ကြဲသြားေသာ္
လည္း ကြဲလာသည့္ေက်ာက္းခဲလုံးတစ္လုံးသည္စၾကၤံေလွ်ာက္ေနသည့္ရွင္ေတာ္ၿမတ္ဗုဒၶ၏ေၿခမေတာ္ကုိထိ
ခုိက္လာ၍ ေၿခမမွာေသြးမ်ားထြက္စီးက်လာခဲ့သည္။ဒဏ္ရာရသၿဖင့္နာက်င္မွဴ့ၿပင္းလာသည့္သိတင္းကုိၾကား
ရသၿဖင့္ဘုရင္ဗိမၺိသာရသည္သမားေတာ္ဇီ၀ကအားေစလြႊတ္၍ေဆးကုသေစခဲ့သည္။ဇီ၀က၏ေဆးကုသမွဴ့
ေၾကာင့္အခ်ိန္အနည္းငယ္တြင္သက္သာမွဴ့ရရွိကာေၿခမဒဏ္ရာလည္းေပ်ာက္ကင္းခဲ့ရပါသည္။တစ္ခါကမာဂ
ဓဘုရင္ဗိမၺိသာရသည္ရာဇၿဂီဳဟ္ေနသူေ႒းတစ္ေယာက္၏ဦးေခါင္းကုိက္ေရာဂါကုိကုသရန္သမားေတာ္ဇီ၀က
အားေစလြႊတ္ခဲ့ေလသည္။အဆုိပါသူေ႒းမွာေခါင္းကုိက္ေရာဂါကုိခုႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလကခံစားခဲ့ရသည္သမား
ေတာ္ဇီ၀ကႏွင့္ေတြ့ဆုံသည့္အခါ ဤသုိ့ေၿပာဆုိခဲ့၏။"အသင္ဇီ၀က၊ငါသူေ႒းသည္ ငါ့မွာစြဲကပ္ေနသည့္ေခါင္း
ကုိက္ေ၀ဒနာၿဖင့္ ေသဆုံးလိမ့္ၿဖစ္သည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ငါ့အားေဆးကုသေပးခဲ့သည့္ သမားေတာ္
ၾကီးမ်ားက ငါ၏ေရာဂါသည္မည္သုိ့ပင္ကုသကုသ-ေပ်ာက္ကင္းလိမ့္မည္မဟုပ္ေၾကာင္းေၿပာခဲ့ဖူးပါသည္။ငါ
သည္ဦးေခါင္းကုိက္ေရာဂါၿဖင့္ေသဆုံးရမည္သာၿဖစ္ပါသည္"။သမားေတာ္ဇီ၀ကသည္ ထုိသူေ႒းအားကုတင္
ေပၚလဲေလ်ာင္းခုိင္းသည္။သေရၾကီဳးတုိ့ၿဖင့္ေသေသခ်ာခ်ာထုိသူ၏ခႏၵာကုိယ္ကုိခ်ဥ္ေႏွာင္ကာဦးေခါင္းသား
ေရကုိထက္ၿမတ္သည့္ဓားကိရိယာၿဖင့္ခြဲစိတ္ကာ ဦးေခါင္းထဲမွ ပုိးႏွစ္ေကာင္ကုိညွပ္ၿဖင့္ထုတ္နုတ္၍ သူေ႒းအ
ားၿပသေလသည္။ပုိးႏွစ္ေကာင္ကုိထုတ္ယူကာဦးခါင္းမွာ ခြဲစိတ္လွန္ထားေသာ သားေရကုိၿပန္လည္ မူလပက
တိအတုိင္းဖုံးအုပ္ကာခ်ဳပ္ေႏွာင္ေပးလုိက္ေလသည္။ပုိးမ်ားထြက္သြားသည့္အခါသူေ႒းသည္လည္းေခါင္းကုိ
က္ေရာဂါသက္သာ၍ေ၀ဒနာေပ်ာက္ကင္းသြားေလေတာ့သည္။သူေ႒းၾကီးမွာ သမားေတာ္ဇီ၀ကအားဥာဏ္ပူ
ေဇာ္ခအၿဖစ္ေရြႊဒဂါၤးအသၿပာ တစ္သိန္းေပးခဲ့သည္။ သမားေတာ္ၾကီး၏အရွင္သခင္ၿဖစ္သူဘုရင္ဗိမၺိသာရ၏
ဘ႑ာတုိက္သုိ့ေရြႊဒဂၤါးတစ္သိန္းပုိ့ေတာ္မူခဲ့သည္။သမားေတာ္ဇီ၀က၏ဂုဏ္သတင္းသည္လည္းမဇ်ၥမေဒသ
တစ္ခြင္ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့ပါသည္။ထုိအခ်ိန္က ဥေဂ်ႏၷိၿပည္ဘုရင္စႏၵပရဒၣဳိသ္သည္ ပႏၵဴေရာဂါစြဲကပ္လ်က္ရွိရာ
ဇီ၀ကထံေဆးကုသခံလုိေၾကာင္းမင္းခ်င္းေယာက်ၤားတစ္ဦးအားေစလြႊတ္၍မာဂဓဘုရင္ထံခြင့္ပန္လာခဲ့သည္။
ဗိမၺိသာရဘုရင္ကလည္းဥေဂ်ႏၷိဘုရင္စြဲကပ္ေနသည့္ပႏၵဴေရာဂါကုိကုသေပးရန္သမားေတာ္ဇီ၀ကအားဥေဂ်ႏၷိ
ၿပည္သုိ့ေစလြႊတ္ခဲ့ေလသည္။ဘုရင္စႏၵပရဒၣဳိသ္(စႏၵပရိေဇၨာတ)မင္း၏ေရာဂါအေၿခအေနကုိစမ္းသပ္ကာဇီ၀က
သည္ ဤသုိ့ေလ်ာက္ထား၏"အရွင္မင္းၾကီး၌စြဲကပ္ေနသည့္ ေရာဂါကုိကုသရန္ေဆးၿမစ္ကုိ ေထာပတ္ၿဖင့္ေဖ
ာ္စပ္ရန္လုိအပ္သည္ ။"စႏၵေပရိဇၨာတ ဘုရင္သည္ ေထာပတ္အနံကုိမည္သုိ့မွ်ခံယူမရသၿဖင့္"အသင္သမားေ
တာ္ငါမင္းၿမတ္အားပႏၵဴေ၀ဒနာေပ်ာက္ကင္းရန္ေဖာ္စပ္မည့္ေဆးကုိ အၿခားမည့္သည့္အရည္ၿဖင့္ေဖာ္စပ္ေဖာ္
စပ္၊ေထာပတ္ရည္ၿဖင့္ေဖာ္စပ္သည့္ေဆးၿမစ္ကုိေတာ့ ငါဘယ္နည္းႏွင့္မွေသာက္သုံးေတာ္မူမည္မဟုပ္ပါ။ငါ့
အားေထာပတ္တုိက္ေက်ြးသူတုိ့ကုိ ေသဒဏ္စီရင္သူၿဖစ္သည္။"မင္းၾကီး၏မိန့္ၾကားခ်က္ကုိၾကားသိေတာ္မူေ
သာဇီ၀ကသည္ သူေဖာ္စပ္သည့္ေဆးရည္မွာ ေထာပတ္အေရာင္အေသြးႏွင့္ အနံ့တုိ့လုံး၀ေပ်ာက္ကင္းသြား
ေအာင္ေဖာ္စပ္ကာ မင္းၾကီးအားထုိေဆးရည္တုိ့ကုိတုိက္ေက်ြးေလသည္။အၿဖစ္မွန္ေပၚေပါက္လာပါက-မင္း
ၾကီးသည္ ငါ့အားကြတ္မ်က္ပစ္လုိက္မည္ဟုေၾကာက္၍ ဇီ၀ကသည္အလြန္ေၿခၿမန္ေသာ ဆင္မတစ္ေကာင္
ကုိစီးကာ ရာဇဂီရ္ေနၿပည္ေတာ္သုိ့ ထြက္ေၿပးသြားေလသည္။သမားေတာ္ဇီ၀က ေဖာ္စပ္ေပးလုိက္သည့္ေဆး
ရည္ကုိေသာက္သုံးမွိ၀ဲသည့္မင္းၾကီး စႏၵာပရိေဇၨာတသည္ ပႏၵဴေရာဂါေပ်ာက္ကင္းသြားသည့္အခါ ဇီ၀ကကုိဂု
ဏ္ၿပဳရန္ဥေဂ်ႏၷိၿပည္သုိ့ပင့္ဖိတ္ရာ ဇီ၀ကသည္ကြက္မ်စ္ၿခင္းခံရမည္ကုိေၾကာက္၍ စႏၵပရိေဇၨာတထံၿပန္မသြား
ဘဲေတေလေတာ့သည္။ေရာဂါေပ်ာက္ကင္း၍က်မၼာလာသ္ည့မင္းၾကီးစႏၵပရိေဇၨာတသည္ အလြန္အဖုိးတန္
သည့္ၿခဳံထည္တစ္ခုကုိဇီ၀ကအားလက္ေဆာင္အၿဖစ္ေပးလာခဲ့သည္။ အဖုိးတန္ၿခဳ့ထည္ကုိဇီ၀ကသည္မင္း
ၾကီးဗိမၺိသာရအား သြားေရာက္ဆက္သေလသည္။မင္းၾကီးမွတဖန္ထုိအဖုိးတန္ထုိမွ်တန္ဖုိးၾကီးလွေသာသာ
လ(ၿခဳံထည္)ကုိဗုဒၶဘုရားရွင္အားဆက္ကပ္လွဴဒါန္းေလသည္။ၿခဳံထည္ကုိလက္ခံေတာ္မူၿပီးေနာက္ရွင္ေတာ္
ၿမတ္ဗုဒၶသည္သံဃာေတာ္မ်ားအားဥပသကာ၊ဥကသကာမတုိ့ သုိ့မဟုပ္မည္သည့္ေဂဟပတိ-ဒါယိကာ၊ဒါယိ
ကာမတုိ့ထံမွမဆုိလွဴဒါန္းသည့္၀တ္ရုံေတာ္မ်ားကုိလက္ခံယူပုိင္ခြင့္ရွိေၾကာင္းမိန့္ၾကားေတာ္မူေလသည္။ထုိအ
ခ်ိန္မွစ၍ရဟန္းမ်ားအားသကၤန္းလွဴဒါန္းၿခင္း ထုံးတမ္းစဥ္လာၿဖစ္လာခဲ့ေလသည္ သမားေတာ္ဇီ၀ကမွတစ္ေ
န့ေသာအခါၿမတ္ဗုဒၶအားဆြမ္းစားပင့္ဖိတ္ခဲ့ေလသည္။ဗုဒၶသည္သမာေတာ္၏ဖိတ္မႏၱကၿပဳၿခင္းကုိလက္ခံ၍၎
၏ေနအိမ္သုိ့ၾကြ၍ဆြမ္းဘုန္းေပးခဲ့သည္။ထုိအခ်ိန္၌ဇီ၀ကသည္ မိမိပုိင္သရက္ဥယ်ာဥ္(အမၺ၀န)ကုိၿမတ္ဗုဒၶႏွင့္
သံဃာမ်ားအားလွဴဒါန္းခဲ့ေလသည္။
ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္။
အရွင္မုနိႏၵ။
ၿပဳလုပ္ရာ၌စႏၵကူးသစ္သားအေၿခာက္မ်ားႏွင့္မိးေမြႊးကာ ေထာပတ္၊ေကာက္ပဲသီးနွံမ်ားထည့္၍"ယဂ်န္"ပူေဇာ္
ပြဲမ်ားကုိခင္းက်င္းၿပဳလုပ္လာၿခင္း၏ဓေလ့သည္ထုိအခ်ိန္ကာလမွစ၍ေပၚေပါက္လာဟန္ရွိသည္။ဤသုိ့ေသာပူ
ေဇာ္ပြဲမ်ားသည္သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ့၏အက်ီဳးေက်းဇူးကုိေဆာင္ရြက္နုိင္စြမ္းရွိ္ေၾကာင္း
ထင္ရွားပါသည္။ရာဇဂီရ္ၿမီဳ့၌ ဇီ၀ကအမည္ရွိေသာ ဘုရင့္သမားေတာ္ၾကီးတစ္ဦးရွိခဲ့ဖူး၏။ထုိသမားေတာ္သည္
ခြဲစိတ္ကုသသည့္အတတ္ပညာတုိ့၌လည္းက်ြမ္းက်င္မွဴ့ရွိသည္။အဘယကုမာရမည္ရွိေသာမင္းသားတစ္ပါးသ
ည္ ဇီ၀ကအားေမြႊးၿမဴၾကည့္ရွဴ့ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္။ထုိဇီ၀ကသည္အသက္အရြယ္ငယ္စဥ္ကာလကတည္းက
အာယုေဗဒေဆး၀ါးကုသၿခင္းတုိ့၌က်ြမ္းက်င္မွဴ့ရရွိခဲ့ူတစ္ဦးၿဖစ္သည္။မာဂဓဘုရင္ဗိမၺိသာရသည္အခါသမယတ
စ္ခု၌လိပ္ေခါင္းေ၀ဒနာတခုကုိခံစားလာခဲ့ရာ-မိမိ၏အကူအညီၿဖင့္ဇီ၀ကအားနန္းေတာ္သုိ့ပင့္ေခၚကာမိမိခံစား
ေနရသည့္ေရာဂါေ၀ဒနာတုိ့ကုိပေပ်ာက္နုိင္ေအာင္ကုသေပးခဲ့ပါသည္။ကာလၾကာေညာင္းစြာခံစားခဲ့ရသည့္မင္း
ၾကီး၏လိပ္ေခါင္းေ၀ဒနာကုိဇီ၀ကသည္ လိမ္းေဆးသက္သက္ၿဖင့္အေဆာတလ်င္ေပ်ာက္ကင္းသြားေအာင္
ကုသေပးနုိင္သည္ကုိၿမင္ေတြ့ရ၍မင္းၾကီးသည္အမ်ီဳးသမီး-၅၀၀-တုိ့အင္အားၿဖင့္သာ ၀တ္ဆင္နုိင္သည့္အဖုိး
တန္ တန္ဆာပလာတုိ့ကုိဆုလာဒ္အၿဖစ္ဇီ၀ကအားေပးေတ္မူသည္။ထုိ့အၿပင္၎အားနန္းတြင္းသမားေတာ္
အၿဖစ္လဲခန့္အပ္ေတာ္မူေလသည္။မာဂဓတုိင္းအတြင္းေရာဂါေ၀ဒနာခံစားေနရသည့္ၿပည္သူတုိ့အားအခေၾကး
မယူဘဲ ေစတနာ၀န္ထမ္းသမားေတာ္အၿဖစ္ေဆးကုသရန္လည္းမိန့္ေတာ္မူခဲ့သည္။အခါသမယတစ္ခု၌ဗုဒၶသ
ည္နံနက္အာရုဏ္ဦးကာလ၌ရာဇဂီရ္ေတာင္တစ္လုံးေပၚရွိေက်ာင္းကုဋိေရွ့၌ စၾကၤံေလ်ွာက္လ်က္ရွိရာရန္ဘ
က္လည္းၿဖစ္၊ေဆြမ်ီဳးသားၿခင္းလည္းၿဖစ္သူ ရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ေက်ာက္ခဲၾကီးတစ္လုံးကုိေတာင္ေပၚမွတြန္းခ်
ခဲ့သည္။လိမ့္က်လာေသာေက်ာက္းခဲလုံးၾကီးသည္ေတာင္ေစာင္းမ်ားႏွင့္တုိက္ကာ အစိတ္စိတ္ကြဲသြားေသာ္
လည္း ကြဲလာသည့္ေက်ာက္းခဲလုံးတစ္လုံးသည္စၾကၤံေလွ်ာက္ေနသည့္ရွင္ေတာ္ၿမတ္ဗုဒၶ၏ေၿခမေတာ္ကုိထိ
ခုိက္လာ၍ ေၿခမမွာေသြးမ်ားထြက္စီးက်လာခဲ့သည္။ဒဏ္ရာရသၿဖင့္နာက်င္မွဴ့ၿပင္းလာသည့္သိတင္းကုိၾကား
ရသၿဖင့္ဘုရင္ဗိမၺိသာရသည္သမားေတာ္ဇီ၀ကအားေစလြႊတ္၍ေဆးကုသေစခဲ့သည္။ဇီ၀က၏ေဆးကုသမွဴ့
ေၾကာင့္အခ်ိန္အနည္းငယ္တြင္သက္သာမွဴ့ရရွိကာေၿခမဒဏ္ရာလည္းေပ်ာက္ကင္းခဲ့ရပါသည္။တစ္ခါကမာဂ
ဓဘုရင္ဗိမၺိသာရသည္ရာဇၿဂီဳဟ္ေနသူေ႒းတစ္ေယာက္၏ဦးေခါင္းကုိက္ေရာဂါကုိကုသရန္သမားေတာ္ဇီ၀က
အားေစလြႊတ္ခဲ့ေလသည္။အဆုိပါသူေ႒းမွာေခါင္းကုိက္ေရာဂါကုိခုႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလကခံစားခဲ့ရသည္သမား
ေတာ္ဇီ၀ကႏွင့္ေတြ့ဆုံသည့္အခါ ဤသုိ့ေၿပာဆုိခဲ့၏။"အသင္ဇီ၀က၊ငါသူေ႒းသည္ ငါ့မွာစြဲကပ္ေနသည့္ေခါင္း
ကုိက္ေ၀ဒနာၿဖင့္ ေသဆုံးလိမ့္ၿဖစ္သည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ငါ့အားေဆးကုသေပးခဲ့သည့္ သမားေတာ္
ၾကီးမ်ားက ငါ၏ေရာဂါသည္မည္သုိ့ပင္ကုသကုသ-ေပ်ာက္ကင္းလိမ့္မည္မဟုပ္ေၾကာင္းေၿပာခဲ့ဖူးပါသည္။ငါ
သည္ဦးေခါင္းကုိက္ေရာဂါၿဖင့္ေသဆုံးရမည္သာၿဖစ္ပါသည္"။သမားေတာ္ဇီ၀ကသည္ ထုိသူေ႒းအားကုတင္
ေပၚလဲေလ်ာင္းခုိင္းသည္။သေရၾကီဳးတုိ့ၿဖင့္ေသေသခ်ာခ်ာထုိသူ၏ခႏၵာကုိယ္ကုိခ်ဥ္ေႏွာင္ကာဦးေခါင္းသား
ေရကုိထက္ၿမတ္သည့္ဓားကိရိယာၿဖင့္ခြဲစိတ္ကာ ဦးေခါင္းထဲမွ ပုိးႏွစ္ေကာင္ကုိညွပ္ၿဖင့္ထုတ္နုတ္၍ သူေ႒းအ
ားၿပသေလသည္။ပုိးႏွစ္ေကာင္ကုိထုတ္ယူကာဦးခါင္းမွာ ခြဲစိတ္လွန္ထားေသာ သားေရကုိၿပန္လည္ မူလပက
တိအတုိင္းဖုံးအုပ္ကာခ်ဳပ္ေႏွာင္ေပးလုိက္ေလသည္။ပုိးမ်ားထြက္သြားသည့္အခါသူေ႒းသည္လည္းေခါင္းကုိ
က္ေရာဂါသက္သာ၍ေ၀ဒနာေပ်ာက္ကင္းသြားေလေတာ့သည္။သူေ႒းၾကီးမွာ သမားေတာ္ဇီ၀ကအားဥာဏ္ပူ
ေဇာ္ခအၿဖစ္ေရြႊဒဂါၤးအသၿပာ တစ္သိန္းေပးခဲ့သည္။ သမားေတာ္ၾကီး၏အရွင္သခင္ၿဖစ္သူဘုရင္ဗိမၺိသာရ၏
ဘ႑ာတုိက္သုိ့ေရြႊဒဂၤါးတစ္သိန္းပုိ့ေတာ္မူခဲ့သည္။သမားေတာ္ဇီ၀က၏ဂုဏ္သတင္းသည္လည္းမဇ်ၥမေဒသ
တစ္ခြင္ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့ပါသည္။ထုိအခ်ိန္က ဥေဂ်ႏၷိၿပည္ဘုရင္စႏၵပရဒၣဳိသ္သည္ ပႏၵဴေရာဂါစြဲကပ္လ်က္ရွိရာ
ဇီ၀ကထံေဆးကုသခံလုိေၾကာင္းမင္းခ်င္းေယာက်ၤားတစ္ဦးအားေစလြႊတ္၍မာဂဓဘုရင္ထံခြင့္ပန္လာခဲ့သည္။
ဗိမၺိသာရဘုရင္ကလည္းဥေဂ်ႏၷိဘုရင္စြဲကပ္ေနသည့္ပႏၵဴေရာဂါကုိကုသေပးရန္သမားေတာ္ဇီ၀ကအားဥေဂ်ႏၷိ
ၿပည္သုိ့ေစလြႊတ္ခဲ့ေလသည္။ဘုရင္စႏၵပရဒၣဳိသ္(စႏၵပရိေဇၨာတ)မင္း၏ေရာဂါအေၿခအေနကုိစမ္းသပ္ကာဇီ၀က
သည္ ဤသုိ့ေလ်ာက္ထား၏"အရွင္မင္းၾကီး၌စြဲကပ္ေနသည့္ ေရာဂါကုိကုသရန္ေဆးၿမစ္ကုိ ေထာပတ္ၿဖင့္ေဖ
ာ္စပ္ရန္လုိအပ္သည္ ။"စႏၵေပရိဇၨာတ ဘုရင္သည္ ေထာပတ္အနံကုိမည္သုိ့မွ်ခံယူမရသၿဖင့္"အသင္သမားေ
တာ္ငါမင္းၿမတ္အားပႏၵဴေ၀ဒနာေပ်ာက္ကင္းရန္ေဖာ္စပ္မည့္ေဆးကုိ အၿခားမည့္သည့္အရည္ၿဖင့္ေဖာ္စပ္ေဖာ္
စပ္၊ေထာပတ္ရည္ၿဖင့္ေဖာ္စပ္သည့္ေဆးၿမစ္ကုိေတာ့ ငါဘယ္နည္းႏွင့္မွေသာက္သုံးေတာ္မူမည္မဟုပ္ပါ။ငါ့
အားေထာပတ္တုိက္ေက်ြးသူတုိ့ကုိ ေသဒဏ္စီရင္သူၿဖစ္သည္။"မင္းၾကီး၏မိန့္ၾကားခ်က္ကုိၾကားသိေတာ္မူေ
သာဇီ၀ကသည္ သူေဖာ္စပ္သည့္ေဆးရည္မွာ ေထာပတ္အေရာင္အေသြးႏွင့္ အနံ့တုိ့လုံး၀ေပ်ာက္ကင္းသြား
ေအာင္ေဖာ္စပ္ကာ မင္းၾကီးအားထုိေဆးရည္တုိ့ကုိတုိက္ေက်ြးေလသည္။အၿဖစ္မွန္ေပၚေပါက္လာပါက-မင္း
ၾကီးသည္ ငါ့အားကြတ္မ်က္ပစ္လုိက္မည္ဟုေၾကာက္၍ ဇီ၀ကသည္အလြန္ေၿခၿမန္ေသာ ဆင္မတစ္ေကာင္
ကုိစီးကာ ရာဇဂီရ္ေနၿပည္ေတာ္သုိ့ ထြက္ေၿပးသြားေလသည္။သမားေတာ္ဇီ၀က ေဖာ္စပ္ေပးလုိက္သည့္ေဆး
ရည္ကုိေသာက္သုံးမွိ၀ဲသည့္မင္းၾကီး စႏၵာပရိေဇၨာတသည္ ပႏၵဴေရာဂါေပ်ာက္ကင္းသြားသည့္အခါ ဇီ၀ကကုိဂု
ဏ္ၿပဳရန္ဥေဂ်ႏၷိၿပည္သုိ့ပင့္ဖိတ္ရာ ဇီ၀ကသည္ကြက္မ်စ္ၿခင္းခံရမည္ကုိေၾကာက္၍ စႏၵပရိေဇၨာတထံၿပန္မသြား
ဘဲေတေလေတာ့သည္။ေရာဂါေပ်ာက္ကင္း၍က်မၼာလာသ္ည့မင္းၾကီးစႏၵပရိေဇၨာတသည္ အလြန္အဖုိးတန္
သည့္ၿခဳံထည္တစ္ခုကုိဇီ၀ကအားလက္ေဆာင္အၿဖစ္ေပးလာခဲ့သည္။ အဖုိးတန္ၿခဳ့ထည္ကုိဇီ၀ကသည္မင္း
ၾကီးဗိမၺိသာရအား သြားေရာက္ဆက္သေလသည္။မင္းၾကီးမွတဖန္ထုိအဖုိးတန္ထုိမွ်တန္ဖုိးၾကီးလွေသာသာ
လ(ၿခဳံထည္)ကုိဗုဒၶဘုရားရွင္အားဆက္ကပ္လွဴဒါန္းေလသည္။ၿခဳံထည္ကုိလက္ခံေတာ္မူၿပီးေနာက္ရွင္ေတာ္
ၿမတ္ဗုဒၶသည္သံဃာေတာ္မ်ားအားဥပသကာ၊ဥကသကာမတုိ့ သုိ့မဟုပ္မည္သည့္ေဂဟပတိ-ဒါယိကာ၊ဒါယိ
ကာမတုိ့ထံမွမဆုိလွဴဒါန္းသည့္၀တ္ရုံေတာ္မ်ားကုိလက္ခံယူပုိင္ခြင့္ရွိေၾကာင္းမိန့္ၾကားေတာ္မူေလသည္။ထုိအ
ခ်ိန္မွစ၍ရဟန္းမ်ားအားသကၤန္းလွဴဒါန္းၿခင္း ထုံးတမ္းစဥ္လာၿဖစ္လာခဲ့ေလသည္ သမားေတာ္ဇီ၀ကမွတစ္ေ
န့ေသာအခါၿမတ္ဗုဒၶအားဆြမ္းစားပင့္ဖိတ္ခဲ့ေလသည္။ဗုဒၶသည္သမာေတာ္၏ဖိတ္မႏၱကၿပဳၿခင္းကုိလက္ခံ၍၎
၏ေနအိမ္သုိ့ၾကြ၍ဆြမ္းဘုန္းေပးခဲ့သည္။ထုိအခ်ိန္၌ဇီ၀ကသည္ မိမိပုိင္သရက္ဥယ်ာဥ္(အမၺ၀န)ကုိၿမတ္ဗုဒၶႏွင့္
သံဃာမ်ားအားလွဴဒါန္းခဲ့ေလသည္။
ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္။
အရွင္မုနိႏၵ။
No comments:
Post a Comment